OOSTENDE – “Getekend voor het leven, nog voor het begonnen is.” Meer dan twee jaar lang terroriseerde een Afghaanse vrouw (36) haar zoon en dochter. Ze werden beschimpt, geschopt en geslagen. “Ze kregen meer slagen dan eten.” Alles kwam aan het licht toen de 15-jarige dochter zwanger bleek van haar eigen vader. Hij kreeg daarvoor al een celstraf.
Het geweld binnen het gezin, dat vluchtte uit Afghanistan en al meer dan tien jaar in België woont, werd ontdekt op 14 december 2020 toen de 15-jarige dochter H. naar het CLB in Oostende stapte met de boodschap dat ze zwanger was. Ze biechtte op dat ze tal van keren was verkracht door haar eigen vader. Daardoor ging de doos van pandora open. Want uit het onderzoek dat volgde, bleek dat ze minstens tussen haar 13de en 15de door haar moeder werd geslagen. H. stond in voor het huishouden, maar als dat niet goed was gebeurd, kreeg ze slaag, vaak ook zonder de minste aanleiding. Ze kreeg ook verwijten naar haar hoofd geslingerd zoals ‘ik wou dat je nooit geboren was’ en ‘ik hoop dat je kanker krijgt’.
‘Zwarte’
Maar nog erger was het gesteld met haar broertje. Minstens vanaf zijn zevende tot zijn tiende, kreeg hij bijna dagelijks schoppen, werd hij tot bloedens toe genepen, gebeten, overgoten met hete thee en geslagen met alles wat los en vast zat: de blote vuist, een schaar, gsm-kabel, de hak van een schoen of een stuk hout met nagels in. De reden? Zijn huid was donkerder dan zijn broertjes en zusjes. Zijn moeder noemde hem ook steevast ‘zwarte’ en gaf hem nauwelijks eten mee naar school of eten dat al rot was. Zijn brooddoos moest hij uitwassen in het toilet. Toen de politie hem vroeg wanneer het geweld was begonnen antwoordde hij: “Wanneer je pas geboren bent, weet je het niet. Maar vanaf ik mijn ogen open kon doen, wist ik het.”
Niet-moeder
De vader werd voor de verkrachting veroordeeld tot tien jaar cel. De moeder kreeg in eerste aanleg 20 maanden cel, waarvan tien effectief. Maar het parket ging in beroep tegen deze lichte straf.
Volgens de advocaat van de jongen en het meisje zijn ze getekend voor het leven, nog voor het leven begonnen is. Ook de procureur-generaal haalde snoeihard uit: “835 dagen van angst en terreur in een kinderleven die door mevrouw – ik noem haar bewust geen mama – tot een hel is gemaakt. De twee kinderen werden weerloos overgeleverd aan de sadistische grillen van mevrouw.”
Even later noemde de procureur-generaal haar een ‘niet-moeder’. “Ik dacht dat als er één vorm van liefde vanzelfsprekend is, is het de moederliefde. Maar ik ben weer een illusie armer. Dit zijn geen ouders, maar beulen.” Hij vorderde acht jaar cel.
Bijtsporen
Haar advocaat vroeg het hof echter de context te bekijken. “Dit zijn Afghaanse vluchtelingen. Zij komen uit de hel. Deze mensen zijn gehard. Ik wil dit niet goedpraten, maar men moet deze context meenemen.” Aan het eind van de zitting confronteerde de voorzitster de advocate nog even met enkele foto’s van de kinderen. “Ze vielen vaak bij het spelen”, verontschuldigde zij zich. “Dat zijn bijtsporen”, zei de voorzitster afgemeten.
Uitspraak op 21 februari.
